شهرستان باخَرْز یکی از شهرستانهای استان خراسان رضوی در شمال شرقی ایران است. این شهر مرکز شهرستان باخرز است. این شهر درگذشته از اهمیت بیشتری برخوردار بوده، و نام آن به همة منطقة تایباد اطلاق میشدهاست. باخرز از شمال به تربت جام، از جنوب به خواف، از خاور به تایباد و از باختر به تربت حیدریه محدود میگردد.
رشته کوههایی با جهت شمال غربی ـ جنوب شرقی در آن امتداد دارد. کوه باخرز (مرتفعترین قله، 755، 1 متر)، در ناحیة باخرز واقع است. علاوه بر رشته قناتهای میروَس، ریگستان و تقیآباد، رود روس و ریزابههای آن، کال کوه سفید و شهرنو، که به هریرود میریزند، اراضی باخرز را مشروب میکنند در باخرز بادهای خشک و کمی سوزان میوزد، و در اراضی آن (کوه و دشت)، درختان گز، تاغ و پنبه یافت میشود. محصولات آن زعفران (امروزه کشت غالب زعفران است)، تره بار، زیره، گندم، جو، پنبه و چغندر قند است و از درختان میوه انار، توت، انجیر، آلو، زردآلو و انگور دارد. از صنایع دستی دارای قالیچه بافی است.
به نوشته سفرنامه کُلنل چارلز ادروارد ییت، باخرز در دوره قاجاریه، بارها گرفتار هجوم و غارت ترکمنها شدهاست. در عهد ناصرالدین شاه جمعیت عمده باخرز را ایرانیان تشکیل میدادند که «باخرزی» خوانده میشدند، و طوایفی مانند هزارهای و تیموری و افغانی نیز در آن ساکن بودند.
مرکز این شهرستان، شهر باخرز است. باخرز در سال 1389 از بخش به شهرستان ارتقا یافت. شهرستان باخزر دارای دو بخش مرکزی و بالا ولایت با مرکزیت قلعه نو علیا است.
باخرز یکی از بخشهای شهرستان تایباد در استان خراسان رضوی ایران بود که در مرداد ماه سال 1389 به شهرستان تبدیل شد.
شهرستان باخرز به مرکزیت شهر باخرز دارای دو بخش:
مرکز: باخرز
مرکز: قلعه نوعلیا